පාන හිනාවේ - කෝලකමක් නැත
 ආලහිතින් නෙතු ළඟ දැවටේ
 ලීල වඩන්නට - සීල බිඳින්නට
 නාරිලතා මල් - මඟ සුපිපේ
 
 මාල බඳින්නට - තාල වයන්නට
 හීන දකින හිත් ඇතද නඟේ
 සේල බඳට සුදු - තෑගි කරන්නට
 කාසි පනම් අත මිට හිඟනේ
 
 ඕලු සුදට අර - පේන සුපුන් සඳ
 මූණ නුඹේ මගෙ - හිත මැව්වේ
 පාළු ගෙපැල බුදු පාන තියන්නට
 දෝත නුඹේ කවුරුද එව්වේ?
 
 සාළු පොඩිත්තට මුවා වෙලා පෙති
 ගෝමර කාටද ඉඟිකෙරුවේ...?
 යාළු වෙලා හිත සෙනේ පුදන්නට
 පාළු අටුව ඉඩ නොදෙයි නඟේ
 
 කාර බැඳන් නුඹ - යද්දි ගමෙන් පිට
 පාර දිගේ දූවිලි නැගුණේ
 කීරි ගැහුණු හිත - වාරු කරන්නට
 වීරිය ගන්නයි මඟ රැඳුණේ
 
 සාර වුණත් එන වාරෙ අටුකොටුත්
 නෑර නුඹේ සිත - ඇත මතකේ
 බාරවෙයන් යළි - මුණ නොගැසෙන්නට
 සාර ඉමක් නැති - මේ සසරේ

 

දිනෙන් දින ගතවෙනව
ඔබ තවම නාවෙ ඇයි
මල් පොකුරු පරවෙනව
ඔබට දුක දැනෙනවැයි

මාව තනිකර දමා
ඔයා එතෙරක ගියා
සිතේ ඔබෙ රූපයම
මැවී මට පේනවා

එපා අම්මේ යස ඉසුරු මට
මං ඉන්නේ හරි පාළුවෙන්
ඔබේ උණුසුම සදා දී මට
අම්මේ ඉන්නකො මං ළඟින්

 

 
 එක පන්තියෙ එකට ඉඳන් අකුරු කරපු පාතිමා
 අපි පන්සිල් කියන විටදි නිසලව උන් පාතිමා
 රාමලාන් හඳ දකින්න ඇඟිලි ගැනපු පාතිමා
 ලොකු වෙනකොට හඳක් වගේ වලාකුළක හැංගුණා
 
 ඉස්කෝලෙන් අස් වුණාට ළෙන්ගතුකම් වැඩිවුණා
 අපේ ම අය තරමට දුක - සැප ළඟ අපි හමුවුණා
 තනි තනියෙන් පාට කළත් හීන එකට පෑහුණා
 අපි ම කරපු වැරැදි වලට අපට ම අපි හිනැහුණා
 
 ඇස් දෙක විතරක් එළිපිට වත හසරැලි වියැකුණා
 හතු වගේ ම රට පුරාම කළු සෙවණැලි මතුවුණා
 අමල් බිසෝ අපි වෙන්කර මහ පවුරක් ඉදිවුණා
 වට අගලේ කිඹුල් කටේ අපෙ හොඳ හිත මියැදුණා
 
 මඟ තොට යන එන අය දැක සියොළඟ කළු වහගෙනා
 ‘බිල්ලෙක්’ යැයි මුමුණන විට පුතු බියපත් දෑසිනා
 සුරතින් පුතු මුව වසමින් ඒ බිල්ලෙක් තුළ පවා
 මට ළෙන්ගතු මගෙ මිතුරිය මං තවමත් හොයනවා