කැඩී කඹ පට – බිඳී විංචිය
වැටුණි පතුළට ජීවිතේ
කන්නේ කරවල
බොන්නේ බොරදිය
අසන් මේ වග සුදනනේ
මේක දුම්බර නොවෙයි;
මහ උළු ගේය කියන සිපිරි ගේ

තාප්පේ වීදුරු කටු උඩින්
ඉර එළිය බඩ ගා ඇදේ
අතුල් පහරක් සේ සුළඟ
කරදිය සමඟ මූණට වැදේ
කටු කම්බි වාහල් කඩින් වට
බුදු මැදුර පසෙකින් දිසේ
රළු හඬින් දෙන සාදු හඬ මැද
වැඩ හිඳිති ඔබ වහන්සේ

සිත තැළී මල් නූපුදින කල
කොහෙන් අපි මල් නෙළන්නේ
සිඳී හද වියැළිලා ගිය විට
පැණින් කොහොමද දොවන්නේ
යදම් සොලවා කෙසේදෝ අප
වඳින්නට අත නගන්නේ
සිර බතින් පිරවූ පාත්‍රය
ඔබට පූජා නොවන්නේ

නිදුකාණනේ මිදී ගිය
ලොව සියලු බැම්මෙන් නිදහසේ
වැඩ සිටින්නේ කිම්ද නැවතත්
මේ සංසාර කූඩුවේ
අහෝ! සිරගත කළෝ කවුරුද
මෙතැන යළි ඔබ වහන්සේ?

 

අසූව දශකයේ කවි පරපුරෙහි පුරෝගාමී කවියා වන රත්න ශ්‍රී විජේසිංහගේ දෙවැනි කාව්‍ය සංග්‍රහය වන වස්සානේ කෘතියෙහි එන නිර්මාණයකි. කවියා දකින බුදුහිමි වැඩ වසන්නේ සිරගෙදරකය. උන්වහන්සේ සිරගත කොට සිටීයයි පැවසීම උත්ප්‍රාසාත්මක යෙදුමකි.