බුදුරජාණන් වහන්සේලා හතර නමකගේ පහස ලැබූ ස්වර්ණමාලී මහා සෑ රදුන්

නොවැම්බර් 25, 2020

අද බෞද්ධයන්ගේ වන්දනාමානයට පාත්‍රවන මහසෑය හෙවත් රුවන්වැලි මහ සෑය සැබවින්ම දෙව්ලොවත් මනුලොවත් එකට සම්බන්ධ වී තනන ලද මහා නිර්මාණයකි. මෙහි ඇති සුවිශේෂිත්වය නම්, ලෝකයේ ප්‍රබලම විශ්ව ශක්තිය ඇති එකම ස්ථානය මෙය බවට නාසා ආයතනයත් තහවුරු කිරීමයි. අපි මේ නිර්මාණයේ සැඟැවුණු රහස් පිළිබඳ ගරු ස්වාමීන් වහන්සේගෙන් අසා දැනගමු.

පින්වත්නි, අද අප ඉදිරියේ මේ අහස උසට පෙනෙන්නේ, බුදුරදුන්ගේ ද්‍රෝණයක් ධාතුන් වහන්සේලා වැඩ සිටින ස්වර්ණමාලි මහ සෑ රජාණන් වහන්සේයි.

අප මේ වැඩ සිටින ස්ථානය රහතන් වහන්සේලා අනූහය කෝටියක් වැඩ හිටපු තැනක්. එමෙන්ම බුදුරජාණන් වහන්සේලා මේ ලෝකෙට පහළ වෙන්නේ ඉතාමත් කලාතුරකින්. මේ මහ භද්‍රකල්පයේ බුදුවරු හතර නමක් පහළ වුණා. එනම් කකුසඳ, කෝණාගම, කාශ්‍යප, ගෞතම යන බුදුවරුන්ගේ පා පහස ලැබු ස්ථානයකි මේ. ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේ ලංකාවට වැඩම කරපු අවස්ථාවක රහතන් වහන්සේලා පන්සිය නමක් සමඟ මේ රන්කොත පිහිටි මධ්‍ය ලක්ෂයේ (සෑය හරි මැද) සමාධි සුවයෙන් වැඩ සිටියා. මේ රහතන් වහන්සේලා අතර සිටි ඇහැළ මලේ පාටින් බබළන, කල්පයක් ඇතුළත වැටෙන වැස්සේ වැහිබිඳු ගාණ ගණන්කරලා කියන්න පුළුවන් ප්‍රඥාවක් සහිත සාරිපුත්ත මහරහතන් වහන්සේ මේ ස්ථානයට බුදුරජාණන් වහන්සේ සමඟ වැඩම කළා. ඊළඟට නිල් මානෙල් මලේ පාටින් බබළන මුගලන් මහ රහතන් වහන්සේත් මේ අප හිඳින ස්ථානයට වැඩම කළා. ඉන්පසු ධූතාංග ගුණයෙන් අගතැන්පත් දුප්පතුන්ගේ මුණිවරයා කියා, ඒ කාලයේ හැඳින්වූ මහා කශ්‍යප මහ රහතන් වහන්සේ මේ සෑයට වැඩම කළා. අංගුලිමාල මහ රහතන් වහන්සේත් මේ ස්ථානයට වැඩම කළා. උපාලි මහරහතන් වහන්සේත් වැඩම කළා. එමෙන්ම නීරෝගී ගුණයෙන් අග තැන්පත් බක්කුල මහරහතන් වහන්සේත් වැඩම කළා. ආනන්ද ස්වාමීන් වහන්සේ හැර අනෙක් සියලුම රහතන් වහන්සේලා වැඩම කරපු ස්ථානයක් තමයි මේ. ආනන්ද ස්වාමීන් වහන්සේට වැඩම කිරීමට නොහැකි වුණේ, උන්වහන්සේ ඒ වනවිට රහත්භාවය ලබා නොතිබූ නිසාවෙනි.

රුවන්වැලි මහ සෑය මූලික කොට ගෙන බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධාතුන් වහන්සේලා ලංකාව පුරාම විහිඳී ඇති අතර මේ ලංකා භූමිය ආරක්ෂා වී තිබෙන්නේ, මේ බුද්ධ බලය නිසාය. අද අපට මේ ආනුභාවය නොතිබුණා නම්, මේ රට මේ වනවිටත් විනාශ වී හමාරය.

අදටත් භාරතය තුළ සියලුම ඉන්දියානුවන් සමරන "දසහරා" කියලා උත්සවයක් තිබෙනවා. මේ උත්සවයේ දී දවස් නමයක් කාලි මැණියන්ට පුද පූජා පවත්වනවා. දසවැනි දවසේ ලංකාවේ ආකෘතියක් සාදා පුලුස්සන අතර ලංකාව විනාශ වේවා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා. නමුත් ඒ සාපේ ලංකාවට වදින්නේ නෑ. මොකද මේ ධරණී තලයෙන් විහිදෙනවා ආනුභාවයක්. ඒ බුද්ධානුභාවයෙන් මුළු දෙරණම ආරක්ෂා වෙනවා.

මහියංගණයට වැඩම කරන බුදුන්වහන්සේ ලංකාභූමියෙන් පිටත් වීමට පෙර මේ ස්ථූපය පිහිටි භූමිය ආරක්ෂා කරන්න මාහාසාල දෙවියන්ට පවරන අතර මේ භූමියේ අනාගතයේ දී තථාගතයන් වහන්සේගේ ද්‍රෝණයක් ධාතුන් වහන්සේලා තැන්පත්කර මහසෑයක් ඉදිවෙන අතර ඒ නිසා මේ භූමිය ඔබ ආරක්ෂාකරන්න යැයි පවසන ලදී. මහසාල දෙවියන් දුටුගැමුණු රජතුමන් මේ ද්විපයේ රජ වෙනකම් මේ මහ සෑය ඉදිවෙන භූමිය ආරක්ෂා කළා. මේ භූමියේ හැදෙනවා කටු අකුල් සහිත විවිධ ගස් වර්ග. කිසිම පුද්ගලයෙකුට ඇවිත් කැත කුණු කිරීමට නොහැකි ආකාරයට භූමිය ආරක්ෂා වුණා.

ඉන්පසු බුදුන්වහන්සේ මේ භූමියෙන් නික්ම ගියාට පසු උන්වහන්සේගේ පරිනිර්වාණය සිදුවන අවස්ථාවේ අධිෂ්ඨාන පහක් සිදුකරනවා. ඒ කාරණා පහම ලංකාව වෙනුවෙන් සිදුකිරීම විශේෂත්වයක්. එනම්, ලංකා ධරණි තලයේ ජයසිරිමහ බෝධීන් වහන්සේගේ දක්ෂිණ ශාඛාව ලක්දිවට වැඩම වද්දී ධර්මාශෝක රජතුමන් ජයසිරිමහ බෝධීන් වහන්සේ ළඟට යනකොටම දක්ෂිණ ශාඛාව පමණක් පෙනී අනික් ශාඛා නොපෙනේවා කියලා. දෙවැනි අධිෂ්්ඨානය ආයුධයකින් නොකපා බෝධින් වහන්සේ වෙන්වෙලා රන්කටාරමක පිහිටත්වා කියලා තථාගතයන් වහන්සේ අධිශ්ඨාන කළා. තුන්වැනි අධිශ්ඨානය තමයි, රන්කටාරමේ පිහිටි බෝධින් වහන්සේ ආකාසෙට පැන නැග පත්‍රයෙනුත් ඵලයෙනුත් නිල් පාට රශ්මි දහරා විහිදී වළාගැබකින් වැසි දින හතක් පවතීවා කියලා. හතරවැනි අධිෂ්ඨානය තමයි, ථූපාරාමයේ අකුධාතුන් වහන්සේ පිහිටන දවසේ අකුධාතුන් වහන්සේගෙන් යමක මහ ප්‍රාතිහාර්‍යය සිද්ධවේවා කියලා. පස්වැනි අධිෂ්ඨානය තමයි, ස්වර්ණමාලි මහ සෑ රජාණන් වහන්සේගේ ධාතු පිහිටන දවසේ ඒ ධාතූන් වහන්සේලාගෙන් බුදු සිරුර මැවී යමක මහ පෙළහර ප්‍රාතිහාර්ය පාත්වා කියලා බුදුන්වහන්සේ අධිශ්ඨාන කර, ලක්දිව බුදු සසුන රකින්න ශක්‍ර දේවේන්ද්‍රයාට බාර කර තථාගතයන් වහන්සේ පහන් සිලක් නිවීයන ආකාරයට පිරිණිවන් පා වදාළා. ඉන්පසු උන්වහන්සේගේ. ආදාහනය සඳුන් දර සෑයක දැල්වූ අතර උන්වහන්සේගේ ශ්‍රී දේහයේ ධාතුන් වහන්සේලා දැවී අස්ථි ධාතුන් වහන්සේලා පමණක් ඉතිරි විය. එම ධාතුන් වහන්සේලා ද්‍රෝණ බමුණා විසින් රටවල් අටකින් පැමිණි රජවරුන්ට ද්‍රෝණයක් ධාතුන් වහන්සේලා බෙදාදුනි.

කෝලිය ජනපදයේ රාමග්‍රාමයට ලබාදුන් ධාතුන් වහන්සේලා නිදන් කොට ගංගානම් ගඟ අයිනේ ස්ථූපයක් සාදන ලදී. පසුව මෙම ස්ථූපය ගංගාව අශ්‍රිතව වාසය කරන ලද නාගයන් විසින් ආරක්ෂා කරනු ලැබුවා. දඹදිව් තලයේ අවුරුද්දක් පමණ වන විට ස්ථූප විශාල ප්‍රමාණයක් සෑම තැනකම ඉදිවුණා. පසුව ඉදිරි අනාගතය ගැන දිවැසින් බැලූ මහා කාශ්‍යප මහ රහතන් වහන්සේ මෙම ධාතුන් වහන්සේලාට සිදුවන හානිය ගැන දැන, අජාසත්ත රජු⁣ට පවසා දඹදිව් තලයේ සෑම ස්ථූපයකින්ම ස්ථූප ගර්භයට ගොස් වන්දනා මාන කිරීමට ස්වල්ප ධාතුන් ප්‍රමාණයක් තබා අනෙක් සියලුම ධාතුන් වහන්සේලා රැගෙන විත් අජාසත්ත රජුගේ රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ඇතිව ඊසාන දිශාවේ පොළොව ඇතුළේ අසූ රියනක් යටට පොළොව හාරා මෙම ධාතුන් වහන්සේලා ථූපාරාමය ප්‍රමාණයේ ස්ථූපයක තැන්පත් කරන ලදී. නමුත් රාමග්‍රාමයෙන් ධාතුන් වහන්සේලා ලබාගැනීමට යන විට නාගයන් විසින් මෙම ධාතුන් වහන්සේලා ලබාගැනීමට නොහැකි වනලෙස ස්ථූපය වටේ එතී වුන් අතර, එම ධාතුන් වහන්සේලා නාගයන් විසින් දිවිහිමියෙන් රකින බැවින් එම ධාතුන් වහන්සේලා ලබාගැනිමෙන් වැළකුණි. පසුව කාශ්‍යප මහ රහතන් වහන්සේ මෙම ධාතුන් වහන්සේලා පිළිබඳ බුදුන් වහන්සේ අධිෂ්ඨානයක් කර ඇති බව දිවැසින් දකිනවා. එනම්, ද්‍රෝණයක් ධාතුන් වහන්සේලා තැන්පත් කොට මහ ස්ථූපයක් අනාගතයේ ලක් දෙරණේ ඉදිවන බව. එම නිසා එම ධාතුන් වහන්සේලා ලබා නොගෙන ඉතුරු ධාතුන් වහන්සේලා සියල්ල රජගහනුවර ආරක්ෂිතව තැන්පත් කරන ලදී. පසුකාලයක දී රාමග්‍රාමයට ඇදහැලුණු මහ වර්ෂාව නිසා එම ස්ථූපය විනාශ වී ධාතුන් වහන්සේලා තැන්පත් කළ රන් කරඬුව මහ මුහුදේ පාවී ගිය අතර එම කරඬුව නාගයන් විසින් නාග ලොවට රැගෙන යන ලදී.

ඉතිරි කොටස ලබන සතියේ

 

උපුටා ගැනීම පූජ්‍ය වැලිමඩ සද්ධාසීල ස්වාමීන් වහන්සේ දෙසූ ධර්ම දේශනාවක් ඇසුරෙනි.